صفحات

۱۳۸۹ آذر ۳۰, سه‌شنبه

ادامه ی تحصن در حمایت از نسرین ستوده

اولین روز تحصن هفت فعال حقوق زنان، بدون حضور دو نفر که هنوز در تلاش بودند تا خودشان را به ژنو برسانند، در مقابل سازمان ملل درست در زمانی پایان یافت که همزمان نسرین ستوده در تماسی با خانواده اش در تهران از پایان اعتصاب غذای خود خبر داده بود.
هنوز چند ساعت مانده بود تا زنانی که به قصد برنامه ریزی برای ادامه ی تحصن جلسه گذاشته بودند خبردار شوند که نسرین ستوده اعتصاب غذای خود را شکسته است. خبری که به ویژه وقتی با خبرهایی از وضعیت حاد جسمی ستوده، همان شرایطی که او را مجاب کرده اعتصاب غذایش را پایان دهد؛ همراه شد، غم و شادی را توامان به جمع متحصنین آورد.
روز اول تحصن اما روز پر رفت و آمدی بود. خبر حضور هفت فعال حقوق زنان ایرانی و به ویژه شیرین عبادی، برنده ی نوبل صلح رسانه های خبری را به میدانی کشاند که بارها حضور کسانی را تجربه کرده است که برای دادخواهی به سازمان ملل پناه آورده اند.
از رسانه های خرد محلی تا ابررسانه های بزرگی مانند سی. ان. ان که با هزینه ی احتمالی بسیار خبرنگارش را از لندن به ژنو فرستاده بود تا حرف های شیرین عبادی را بشنود، کاری که در هر شرایط دیگری هم وقتی نام برنده ی ایرانی نوبل در میان باشد انجام می گرفت. ارزش های خبری عبادی برای ابررسانه ها مهمتر از زندان های ایران است، این بار اما عبادی می خواست از وکیلی سخن بگوید که در بهداری زندان اوین با مرگ دست و پنجه نرم می کرد.
از گوشه و کنار هم خبرهای دلگرم کننده یی رسید. همزمان با تحصن فعالان حقوق زنان در ژنو، همراهان ایشان در ایرلند هم مقابل سفارت ایران رفتند تا با این تحصن اعلام آماده گی کنند. روز سه شنبه در آمریکا نیز فعالان حقوق زنان مقابل حفاظت منافع ایران در واشنگتن می روند. چهارشنبه هم فعالان حقوق زنان در پاریس با حضور چند فمینیست فرانسوی مراسمی خواهند داشت و پنجشنبه در وین مراسمی در حمایت از تحصن برگزار خواهد شد.
شبکه ی همبستگی زنان نیز طی بیانیه یی با این تحصن اعلام همبستگی کردند. روز دوم تحصن از ساعت 10 صبح آغاز شده است.

پروین اردلان هم رسید

پروین اردلان سرانجام پس از دو روز آواره گی در فرودگاه های اروپایی و در شرایطی که بخشی از وسایلش به مقصد دیگری فرستاده شده، سرانجام خودش را به ژنو رساند تا ششمین زنی از فراخوان دهنده گان باشد که در مقابل سازمان ملل متحصن می شود.

۱۳۸۹ آذر ۲۹, دوشنبه

دومین ویدئوی ارسالی از ژنو

دومین ویدئوی ارسالی از ژنو با وجود مشکلات فنی و دسترسی محدود به اینترنت ؛ صحبت های قاطع و متفاوت شیرین عبادی را بشنوید ؛


اولین ویدئوی ارسالی از ژنو

اولین ویدئوی ارسالی از ژنو را مشاهده می کنید ؛ منتظر ویدئوهای تکمیلی ما باشید ؛


گزارش تصویری از ژنو


گزارش تصویری از ژنو

شیرین عبادی هم رسید

شیرین عبادی نیز به ژنو رسید. شیرین عبادی تنها چند دقیقه پیش از آغاز کنفرانس مطبوعاتی به ژنو رسید و تا دقایقی دیگر کنفرانس مطبوعاتی آغاز خواهد شد.
شیرین عبادی در بدو ورود در گفتگویی با خبرنگاران اعلام کرد اگر فعالان حقوق بشر نمی توانند در ایران فعالیت کنند، در مقابل سازمان ملل فریاد می زنند تا خانم پیرای بداند که مسئول وضعیت حاکم در ایران اوست.
عبادی که پیشتر ترجیح می داد در مورد همخوانی های اسلام و حقوق بشر سخن بگوید و انتقاداتی حقوقی را متوجه وضعیت ایران کند، در حالی که آثار نگرانی در چهره اش نمودار بود گفت: «خانم پیرای باید بداند که یک وکیل، یک فعال حقوق بشر در ایران در حال مرگ است و او باید کاری بکند.»
او اضافه کرد: «نسرین ستوده تنها زندانی سیاسی در ایران نیست. تعداد دیگری از زندانیان نیز در اعتصاب غذا به سر می برند و بیش از چهل روزنامه نگار و وب نگار در زندانند. هم چنین مایلم از محمد اولیایی فرد نام ببرم وکیلی که در زندان است و پزشکان شک دارند که او مبتلا به بیماری سرطان باشد.»
----
Shirin Ebadi also arrived in Geneva.

The press conference is going to be started in few minutes.
At the first moment Ebadi had an interview with reporters said if human rights activist are not able to work they shut it out here, in United Na...tion Domicile. " Pyray should know, a life of a lawyer, a human rights activist is in danger in Iran. she is expected to do sth about that."
Nasrin Sotoudeh is not the only political prisoners who is in hunger strike. There are others hunger strikers in prison as well and also more that 40 journalists and bloggers have been imprisoned.

تحصن زنان در ژنو کلید خورد

بارش برف و سرمای شدید اروپا را فلج کرده است. اروپای منظمی که هرگز ساعتش تاخیر نمیکند، این روزها پر است از تاخیرهای پشت هم، قطارهای عقب افتاده و هواپیماهای معلق. هرچند مردمی که این روزها در تکاپوی جشن آغاز سال میلادی به سر میبرند مشکلی با برف و سرما ندارند اما هفت فعال حقوق زنان که برای نجات جان نسرین ستوده از گوشه و کنار اروپا به سمت ژنو حرکت کردهاند حالا باید در قدم اول با سرما و برف بجنگند.
با وجود اینکه شیرین عبادی، پروین اردلان و شادی صدر هنوز در فرودگاهها و کلاف ریلهای آهنی اروپا سرگردان ماندهاند، با رسیدن دیگران به مقصد و در آخرین ساعتهای 28 آذر ماه 1389 خورشیدی، برابر با 19 دسامبر 2010 میلادی، دور یک میز چوبی در زیرزمین پناهنگاهی باقی مانده از دوران جنگ سرد اولین جلسه برای تدارک تحصن زنان برگزار شد.
محبوبه عباسقلیزاده، خدیجه مقدم، آسیه امینی و منصوره شجاعی در جلسهیی مقدماتی به همراه دوستانی از سوییس و اتریش که به یاری تحصنکنندهگان آمدهاند در جلسهیی مشکلات موجود و چند و چون آغاز تحصن را بررسی کردند.
ساعت ده و سی دقیقهی صبح روز 20 دسامبر برابر با 29 آذر ماه، کنفرانس مطبوعاتی در مورد وضعیت نسرین ستوده و تحصن هفت فعال حقوق زنان در برابر سازمان ملل متحد برگزار میشود و تحصن از ساعت 13 آغاز خواهد شد.
نسرین ستوده، وکیل و فعال حقوق زنان شانزده روز است که در اعتصاب غذای خشک به سر میبرد و گفته میشود از چند روز پیش به بهداری زندان اوین منتقل شده است.
---
The extreme cold and snow has paralyzed Europe. The well-organized neat Europe!
However these days are full of delays in the timetables; trains and planes heading backwards, seven women rights activists are heading to Geneva defending and shouting out the endanger life of Nasrin Sotoudeh, struggling with this miserable weather.
Even though Shirin Ebadi, Parvin Ardalan and Shadi Sadr have been stuck within the airports and railroads stations, the others who reached the destinantion there, were gathered as their first preliminary meeting regarding to women's sit in the last hours of 19th December 2010.
Mahboubeh Abbasgholizadeh, Khadijeh Moghaddam, Asieh Amini and Mansoureh Shojaie plus other friends who joined them from Switzerland and Austria held a preliminary meeting in case of realizing the issues and organizing the sit.
On 2Oth December, at 10:30 am, the press conference on Nasrin Sotoudeh's condition and afterward at 1:00 am the main sit( of women rights activists) will be commenced in front of United Nation Domicile in Geneva.
It's been more than sixteen days that Nasrin Sotoudeh, the lawyer and women activists has been in dry hunger strike. It's said that she's been transformed to the Evin prison clinic not long ago.

۱۳۸۹ آذر ۲۷, شنبه

نسرین ستوده را دریابیم - پشتیبانی از فراخوان تحصن مقابل سازمان ملل در ژنو

 نیره توحیدی


امروز 26 آذر برابر با 16 دسامبر 2010 فراخوانی از دفتر خانم عبادی بدستم رسید که ایشان به همراه شش تن دیگر از پیشروان جنبش زنان ایران خانم ها آسیه امینی، پروین اردلان، منصوره شجاعی، شادی صدر، محبوبه عباسقلی زاده و خدیجه مقدم اعلام کرده اند که در اعتراض به وضعیت نسرین ستوده، وکیل زندانی در ایران از روز دوشنبه 29 آذر برابر با 0 2دسامبر در مقابل دفتر سازمان ملل متحد در ژنو به تحصن خواهند نشست.
این هفت تن از پیشگامان جنبش زنان ایران از جمله کوشندگانی هستند که اخیراَ در پی تشدید فشار علیه حق خواهان و دمکراسی طلبان مجبور به ترک ایران شده اند. بر ما آزادی خواهان و مخالفان نقض حقوق بشر است که به این فراخوان پاسخ مثبت داده از این حرکت بهنگام و اتحاد عمل ضروری پشتییبانی کنیم. نه سوز سرمای شدید ژنو، نه فصل تعطیلات و ایام کریسمس، نه راه های دور، و نه حتی اختلاف سلیقه ها و نظرات، هیچکدام باعث نشد که این کوشندگان از مسئولیت اخلاقی و وجدانی خود کوتاه بیایند. آنها به درستی تلاش دارند که صدای نسرین ستوده که وکیل مدافع همه آنها بوده است را در سطح جهان بازتاب دهند و نگذارند ستمگران و اعتصاب غذا، وجود گرانبهای او را از پای درآورد. غرور و اراده آهنین نسرین ستوده و اصرار حکومتگران بر قانون شکنی و تداوم توهین ها و فشار ها و محرومیت ها بر این وکیل حق طلب، سه بار اعنصاب غذا را بر اندام کوچک و جسم تحلیل رفته او تحمیل کرده است.
نسرین ستوده را از روی نوشته ها و مصاحبه هایش در نشریات زنان و روزنامه هایی چون توس و نشاط می شناختم و نیز می دانستم که از وکلای مدافع شجاع کنشگران جامعه مدنی است. تا این که او را در سال 2007 در ایرلند در یک کنفرانس بین المللی که بنیاد زنان نوبلیست ترتیب داده بودند دیدم. چهره آرام و منش و روش ملایم و سخنان سنجیده و صمیمانه اش برایم مهر و احترام بر انگیز بود. او در آن زمان آبستن بود، درواقع همان نیمای کوچولو را در راه داشت که امروز در کمال ناباوری بیش از 103 روز از مادرش جدا افتاده و خواهر دوازده ساله اش، (مهرآوه)، به جای مادر، تیماردار این کودک بیگناه و غمگین، شده است. چه کسی باور می کرد که این وکیل محترم و پُرکار را سه سال بعد دستگیر کنند و ماه ها در سلول انفرادی به دور از نیمای خردسالش، نگاه دارند تا در مقابل خشونت زور گویان نامحترم و برای دفاع از حرمت انسانی و حقوقی خود و موکلان اش ناچار شود از جان خود و آرامش و نیازهای خانواده ، به ویژه همسر مهربانش رضا خندان و کودکان اش نیما و مهرآوه، مایع بگذارد.
به راستی مگر نسرین ستوده چه کرده است که سزاوار این جور و ستم باشد و حتی اعتصاب غذای خشک و مرگ آور و تلاش ها و استمداد های خانواده اش "دولت مهرورز" را به شرم و حیا و بازنگری در رفتار با این مادر، وا ندارد؟ آقای احمدی نژاد که در مقابل پرسش های خبرنگاران در تلویزیون های آمریکا و اروپا می گویند که: «در ایران زندانی سیاسی و عقیدتی نداریم و آنها که در زندان هستند دست به خشونت و تخریب و سوزاندن اموال مردم زده اند.» چگونه می تواند به بند کشیدن نسرین ستوده را توجیه کند؟ آیا نسرین ستوده به جز دفاع از حقوق بشر کنشگران مدنی و سیاسی، کار دیگری کرده است و آیا به جز تلاش در جنبش حق خواهی و مسالمت جوی زنان گناهی مرتکب شده است؟ آیا محمد نوری زاد، روزنامه نگار و مستندساز که او نیز چون نسرین ناگزیر از اعتصاب غذای خشک شده و جانش به شدت در خطر است، واقعاَ جرمی مرتکب شده است؟ آیا این روزنامه نگار و فیلمساز قانون گرا که سال ها در خدمت "نظام اسلامی" شما تلاش کرده و تا همین اواخر هنوز دلی باورمند و چشمی امیدوار نسبت به رهبری و جایگاه آقای خامنه ای داشت، به جرم تخریب اموال مردم و یا اعمال خشونت آمیز و تروریستی در زندان است؟ رضا شهابی چطور؟ او که فقط خواهان احقاق حقوق صنفی و سندیکایی خود است. غلامحسین عرشی چطور؟...
از آقای محمد جواد لاریجانی که خود را مسئول "شورای عالی حقوق بشر" دولتی می نامد و در تلویزیون های آمریکا ظاهر شده و با توسل به مقوله "نسبیت فرهنگی" مدعی می شوند که سنگسار و خشونت و اعدام و زندان های انفرادی، امری نسبی و فرهنگی است باید پرسید که حقیقتاَ کدام فرهنگ ایرانی و غیر ایرانی، کدام نظام عقیدتی و مذهبی مشروع و انسانی می تواند به زندان افکندن یک زن، یک مادر و یک وکیل مدافع خشونت پرهیز و قانون گرا چون نسرین ستوده و دیگر زندانیان عقیدتی که هم اکنون در اعتصاب غذا هستند را توجیه کند؟
هموطنان : نگذاریم فریبکاری، ستمگری، و دروغ و تهمت زنی های مرسوم در برخی از رسانه های داخلی خود را به عرصه رسانه های جهانی بکشانند و با سوء استفاده از کم اطلاعی و ناشی گری خبرنگاران خارجی بر نقض حقوق بشر در ایران سر پوش بگذارند. جهانیان باید بدانند که زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران را دانشجویان، روزنامه نگاران، فعالان حقوق زنان؛ معلمان، وکلا و حقوق دانان، اصلاح طلبان سیاسی، مدافعان حقوق اقوام و اقلیت های مذهبی، کارگران و حتی روحانیان معترض و خشونت پرهیز تشکیل می دهند که حتی بر مبنای قوانین خود جمهوری اسلامی مرتکب جرمی نشده اند. آنها سلاحی جز قلم و بیان، به کار نبرده اند. "جرم" آنها چنانکه نسرین ستوده می گوید دفاع از حقوق انسانی و دموکراتیک موکلان خود، اعتراض نسبت به تبغیض، و نسبت به خشونت و تضییع حقوق مدنی و انسانی شهروندان ایرانی بوده است. و یا چنانکه محمد نوری زاد می گوید "گناه" آنها افشای ریاکاری، چابلوسی و دروغ است که به عرف معمول و اخلاق جاری گروه هایی از مسئولان دولتی تبدیل شده است.
بیایید به دعوت و فراخوان بهنگام و مسئولانه وکیل متعهد، شیرین عبادی و شش تن دیگر از فعالان با تجربه ی جنبش زنان پاسخ مثبت دهیم و از هر طریق ممکن به آزادی فوری نسرین ستوده و دیگر زندانیان اعتصابی و نجات آنها از خطر مرگ، کمک رسانیم. روشن است که آزادی نسرین، زمینه ساز و یاری بخش آزادی محمد نوری زادها، غلامحسین عرشی ها، رضا شهابی ها، آرش صادقی ها، بهاره هدایت ها، احمد زیدآبادی ها، بهمن امویی ها، عبداله مؤمنی ها، مجید توکلی ها، عالیه اقدام دوست ها، ...و تمامی در بندان جنبش سبز دمکراسی خواهی ایران خواهد بود. یادمان باشد در کشور ما وضع به گونه ای است که حتی خانواده های زندانیان عقیدتی را که برای کسب اطلاع و اعتراض به بی خبری از عزیزان شان در مقابل زندان اوین جمع شده بودند دستگیر می کنند. چنانکه در مورد فخرالسادات محتشمی پور، همسر مصطفی تاج زاده و فاطمه ملکی، همسر محمد نوری زاد، مشاهد کردیم. پس بر ماست که بیش از گذشته میدان اعتراض مان را گسترش دهیم و صدای حق خواهی مردم ایران و آزادیخواهان در بند را به گوش جهانیان برسانیم.
توجه داشته باشیم که اتحاد عمل این هفت تن از زنان کوشنده و متعهد ایرانی که با پیش کسوتی برنده جایزه صلح نوبل، شیرین عبادی ، صورت گرفته است، خود حرکت مبارک دیگری است نمایانگر این که به رغم مشکلات و عادات منفی موجود در فرهنگ سیاسی ما، و نیز تحریکات و تخریب های دشمنان فمینیسم، جنبش فمینیستی زنان ایران از آن حد از ظرفیت و رشد برخوردار گشته است که بتواند در مقاطع حساس و بر اساس اهداف مشترک و عاجل، به تشریک مساعی ، اتحاد عمل، و ائتلاف میان گروه ها و یا افراد نائل گردد. علیرغم مشکلات و موانع ناشی از تشدید سرکوب، جنبش زنان نه در داخل ایران و نه در خارج از کشور از پای ننشسته و دچار جمود نگشته است. همچنانکه طی سالها و ماه های گذشته در همگرائی ها و اعتراض های کوچک و بزرگ به مناسبت های مختلف در میان فعالین حقوق زن در داخل و خارج ایران دیده ایم، می توان با اتحاد عملی میان مردان و زنان تساوی جو و با پیوستن عملی، یا همراهی نظری، مادی و معنوی شعله های کوچک پراکنده اما همچنان مشتعل این جنبش را فروزان تر کرد و با ابتکارها و مداخله فعال فمینیستی تبعیض زدایانه و خشونت پرهیز، به جنبش عمومی دموکراسی خواهی نیز گرما و جانی تازه و ستوده بخشید.
ما با پیوستن به تحصن در ژنو و با شور و عشق به زندگی و همراه با سرودهای شوق انگیز آزادیخواهانه بر سرمای ژنو فائق می آییم و نخواهیم گذاشت نسرین همچنان در بند زمستان اوین و در خطر اعتصاب غذای مرگ آور، بماند. ما با ایجاد حساسیت در افکارعمومی به هموطنان مان و همه مردم یاد آور خواهیم شد که درست در روزهایی که میلیون ها خانواده دور هم جمع شده اند و ایام میلاد مسیح و سال نو را جشن می گیرند، عده ای تمامت خواه نسرین ستوده را از آغوش همسر و فرزندانش ربوده و او را گرسنه و تشنه در تخت بهداری زندان اوین در معرض مرگ نگاه داشته اند. آیا آنان همچنان بدنامی و هزینه ی سنگین عمل شان را در مقابل دیدگان شگفت زده جهانیان بر خواهند تافت؟!

تحصن عده ای از فعالین جنبش زنان در ژنو برای آزادی نسرین ستوده

نسرین ستوده را ازاد کنید!
بیانیه ی شماره ی یک
مردم آزاده جهان!
جان نسرین ستوده وکیل مدافع حقوق بشری و فعال حقوق زنان ایران در خطر است. نسرین ستوده از ۱٣ شهریور به علت فعالیت های حقوق بشری خود دستگیر شد و بیش از ۱۰٣ روز است که در زندان به سر می برد. دادستان، این وکیل شجاع را به تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی متهم کرده است. با پایان یافتن تحقیقات مقدماتی و نیز ختم دادرسی، طبق قوانین ایران، حداکثر طی یک هفته می بایستی نسبت به اتهام ایشان اظهارنظر شود.
همچنین طبق مقررات ایران، پس از شروع محاکمه، نگهداری زندانی در سلول انفرادی ممنوع است. اما خانم ستوده از نخستین روز بازداشت تاکنون یعنی بیش از صد و سه روز، در سلول انفرادی به سر برده و به درخواست های مکرر او و وکلایش برای آزادی به قید وثیقه توجهی نشده است و در نتیجه خانم ستوده به اجبار در اعتراض به عدم رعایت قوانین از تاریخ ۱٣ آذر، دست به اعتصاب غذای خشک زده است.
اما متاسفانه نه تنها به درخواست های قانونی وی ترتیب اثر داده نشده، بلکه اتهامات جدیدی همچون عدم رعایت حجاب اسلامی نیز از سوی مقام های قضایی متهم شده است.
ما امضا کنندگان این بیانیه، جمعی از فعالان حقوق زنان که از سال ها قبل، افتخار همکاری با این وکیل شجاع را داشته یا از موکلان ایشان بوده ایم، به خاطر همددری با وی و اعتراض به تضییع حقوق قانونی اش، از تاریخ دوشنبه ۲۰ دسامبر در مقابل در ورودی سازمان ملل متحد در شهر ژنو آغاز به تحصن می کنیم.
ما از کلیه آزاداندیشان جهان، فعالان حقوق زن و از اعضای خانواده ی جهانی حقوق بشر درخواست داریم در همبستگی با این حرکت خواهران شان برای ازادی هر چه سریعتر نسرین ستوده به ما ملحق شوند و به هر شیوه ی ممکن، از پیوستن به تحصن گرفته تا ارسال ای میل و نامه ی اعتراضی به دولت ایران، یا تجمع در مقابل سفارتخانه های ایران در کشورهای مختلف یا به هر شیوه ی ممکن دیگری، ما را یاری کنند تا صدای حق طلبی همکار دربندکان را به گوش جهانیان برسانیم.
امضا کنندگان: شیرین عبادی، خدیجه ی مقدم، منصوره شجاعی، پروین اردلان، شادی صدر، آسیه امینی، محبوبه عباسقلی زاده